BookStation

Ευρώπη και Ελλάδα στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα,

Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την πολιτική του πολιτισμού εξαρτάται από τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον ίδιο τον πολιτισμό και τα όσα αυτός σημαίνει για την κοινωνία. Ωστόσο, η σχέση πολιτισμού-κοινωνίας-πολιτικής αποδεικνύεται ιδιαιτέρως σύνθετη, γεμάτη διλήμματα, αντιφάσεις και συγκρούσεις, που το βιβλίο αποπειράται να δείξει, αξιοποιώντας τα σύγχρονα ρεύματα ιδεών και πολιτισμικής ανάλυσης.

Το βιβλίο έχει τρία μέρη. Το πρώτο ερευνά τις συνθήκες που οδήγησαν στη γένεση της πολιτικής του πολιτισμού στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, μέσα από το παράδειγμα χωρών όπως η Αγγλία, η Γαλλία και οι σκανδιναβικές χώρες. Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στον χαρακτήρα και τη δόμηση της πολιτισμικής πολιτικής ως μιας δημόσιας πολιτικής, που απαιτεί ιδιαίτερο κυβερνητικό σχέδιο, στρατηγική και στόχους. Στο τρίτο μέρος εξετάζεται η δημόσια κουλτούρα και η πολιτιστική πολιτική της χώρας μας από τη δεκαετία του ?50 ως το γύρισμα του 21ου αιώνα.

Είναι διάχυτη η άποψη ότι η πολιτική και ο πολιτισμός συνδέονται σε μια μακρά ιστορική διαδρομή, που ξεκινά από τους χορηγούς της ελληνικής αρχαιότητας και περνά αδιατάρακτα από τους μαικήνες της Αναγέννησης, για να φτάσει στους φιλότεχνους μεγιστάνες που χρηματοδότησαν τον 19ο αι. όπερες, θέατρα, ορχήστρες και, τέλος, στο κράτος-πάτρωνα της νεότερης εποχής. Το βιβλίο υπογραμμίζει, ωστόσο, τη σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με το παρελθόν, μέσα από τη βαθιά τομή που αποτέλεσε η επίσημη ένταξη της πολιτισμικής πολιτικής στην κυβερνητική λειτουργία και τη δημόσια διοίκηση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Ένταξη που προέκυψε ως απάντηση στη βαθιά αμφισβήτηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού και στο πολιτισμικό τραύμα που προκάλεσαν οι θηριωδίες του ναζισμού. Πώς ήταν δυνατόν ο ευρωπαϊκός πολιτισμός να έχει γεννήσει αυτό το τέρας που κινδύνεψε να καταστρέψει τη δημοκρατία και την ανθρωπότητα; Ως απάντηση προκρίθηκε μια πολιτική πρόταση επαναθεμελίωσης της ευρωπαϊκής πολιτιστικής ταυτότητας πάνω στην αποκατάσταση της αξιοπρέπειας των πολιτών, μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο του κράτους πρόνοιας. Η πολιτιστική πολιτική δεν αποτέλεσε παρά ένα μικρό παρακλάδι του κράτους πρόνοιας. Γι? αυτό και αξίζει να δει κανείς την πολιτική του πολιτισμού όχι μόνο με τη στενή έννοια, που αφορά την πολιτιστική κληρονομιά, τις τέχνες και τα γράμματα, αλλά σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αναφοράς, που αγκαλιάζει την εθνική ταυτότητα, το πολιτισμικό κεφάλαιο και τους μηχανισμούς διανομής του, τις συγκρούσεις για τη διεκδίκηση της ηγεμονίας, τα πολιτισμικά δικαιώματα, τις δημοκρατικές διαστάσεις της κουλτούρας. 
Βάρος: 0,554 kgr