BookStation

Βεσσαραβία, 1940. Ο καθηγητής Μιχάι Ούλμου συλλαμβάνεται από τους Σοβιετικούς και με την κατηγορία ότι είναι εχθρός του λαού οδηγείται στη Σιβηρία. Εκεί θα τον ακολουθήσει η μαθήτριά του, Μαρία Ραζέσου, που είναι ερωτευμένη μαζί του, με σκοπό να τον βοηθήσει να δραπετεύσει. Ένα ερώτημα διατρέχει όλο το μυθιστόρημα, αυτό που έθεσε ο Ούλμου στους μαθητές του ως εργασία για το σπίτι λίγο προτού συλληφθεί: «Στη ζωή, το να είσαι άνθρωπος είναι τέχνη ή πεπρωμένο;». Στο μυθιστόρημα Η Βεσσαραβία μου: Εργασία για το σπίτι, ο Νικολάε Νταμπίζα πραγματεύεται το δράμα των εξορίστων της Βεσσαραβίας, που ταπεινώθηκαν από το κομμουνιστικό καθεστώς, επειδή σκέφτονταν διαφορετικά. Η ιστορία μιλά με απλό τρόπο για τα πιο σπουδαία πράγματα: τι σημαίνει αληθινός πόνος, βάσανα, απελπισία, αλλά και πώς είναι να σε αγαπούν, να είσαι ελεύθερος ακόμα κι αν είσαι αλυσοδεμένος, πώς είναι να πιστεύεις, να ελπίζεις και να είσαι άνθρωπος.