BookStation

«Καί ?ξεύρομεν καλά πώς ?το?το τό πράγμα ?περβαίνει τήν ?μετέραν δύναμιν νά τό τελειώσωμεν καθώς πρέπει ?λλά βλέποντες τήν πτωχείαν το? γένους μας καί ?πού κανένας δέν φροντίζει, ?κάμαμεν ?κε?νο πού ?μπορέσαμεν, διατί τό κατά δύναμιν καί Θε? φίλον. Καί ?ν ε?ναι τίποτες καλόν, ε?ναι ?λον τ?ς χάριτος το? Θεο?· ε?δέ καί ε?ναι σφάλμα, το?το ?λον ε?ναι ?δικόν μας». Μόνο να προσυπογράψουμε μπορούμε τις επισημάνσεις που κάνει για το έργο του ο σοφός κληρικός Μάξιμος Καλλιουπολίτης (†1633) κατά αναλογίαν και εμείς για την δική μας προσπάθεια! Δεν έχουμε την αφελή αυταπάτη της τελειότητας. Η Χάρη του Θεού ζητάει από μας το κατά δύναμιν και μας αποτρέπει να «τυλίξουμε στο σουδάριο και να θάψουμε» κρύβοντάς το, το ένα τάλαντο που μας εμπιστεύθηκε και μας έδωσε. Η κατάκριση δεν έρχεται μόνο από το αποτέλεσμα αλλά από την διάθεση που συντρίβει κάθε... αποτέλεσμα!! Και μεις σαν τον Μάξιμο βλέπουμε «τήν πτωχείαν το? γένους μας» και ότι «δέν γρικ? καθένας ε?ς τήν ?δίαν του γλ?σσαν ε?ς τήν ?ποίαν ?γεννήθη τά μεγαλε?α το? Θεο?» και ακολουθούντες τον Μακάριο Πατέρα μας Μελέτιο αποφασίσαμε, συνεχίζοντας το έργο του, να αγωνιστούμε να... λιγοστέψει η πτωχεία του γένους μας και να πλουτίσουν οι αδελφοί μας στη γνώση του Θεού συνειδητοποιώντας τα δύο θεμελιώδη και απαραίτητα κεφάλαια της σχέσης με τον Θεό. Το Βάπτισμα και την προσευχή. Δηλαδή: την αφιέρωση της ζωής σ’ Αυτόν, και την αναφορά ολόκληρης της ζωής σ’ Αυτόν. Ο Χριστός επισημαίνει ότι ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται. Και ο άγιος Αθανάσιος εναντιούμενος σε κείνους που λένε «πρέπει να πιστεύουμε και να μην εξετάζουμε» απαντά: «?λόγως πιστεύσω καί μή ?ξετάσω -τί δυνατόν; ? συμφέρον; ? πρέπον; ? Θε? φίλον; ? τ? φύσει κατάλληλον; ? τ? μυστηρί? ?ρμόδιον; ? τ?ς ε?σεβείας ?ξιον; Καί τί κέρδος ?ξω; ? τίς ? ?νησις τ? διανοί? τ? μηδέν τούτων λογιζομένη;». Καί πάλιν: «?μελήσω γρα-φ?ν, πόθεν ? γν?σις; Καταλείψω γν?σιν, πόθεν ? πίστις;». Οι διαζευκτικές του επισημάνσεις είναι «μαχαιριές» στην επικρατούσα ευσεβοφανή αφέλεια... Αλόγως πιστεύσω; διερωτάται! και συντρίβει την «ισχύ» της εναντιωματικής ερώτησης λέγοντας ότι δεν είναι δυνατόν κάτι τέτοιο, ούτε συμφέρον στους χριστιανούς, ούτε πρέπον σε ανθρώπους, ούτε αποδεκτό από τον Θεό, ούτε φυσιολογικό, ούτε αρμόζει στο μυστήριο, ούτε είναι στοιχείο ευσεβείας...!!! Και τι κέρδος θα έχω; Και ποια ωφέλεια στην σκέψη μου αν δεν αναλογίζεται όλα αυτά; Αν θα αδιαφορήσω για την γνώση των Γραφών από πού θα ’ρθει η γνώση του Θεού, από πού η πίστη; Αν δεν μπορείς να περιγράψεις και συνεπώς να μεταδόσεις την πίστη... μάλλον σου είναι «άγνωστη» και κινδυνεύει(ς); Αν δεν είσαι προσεκτικός γνώστης στο τί πιστεύεις, θα καταλήξεις να μην πιστεύεις τίποτε!! Ακόμα και αν βαπτίστηκες... ή μάλλον σε βαπτίσανε!! Το άλλο κεφάλαιο για τους χριστιανούς και μέσω όλων των Μυστηρίων εκφραζόμενο γεγονός και μυστήριο, είναι η προσευχή. Το δυσκολότερο, ψυχοτεχνικά, θέμα!! Αυτό, που σχεδόν ποτέ δεν συνηθίζεται. Προσευχή είναι συνύπαρξη και ένωση Θεού και ανθρώπου, καθρέφτης της πνευματικής προκοπής, φανέρωση της πνευματικής μας στάθμης, όπως διδάσκει ο μέγας διδάσκαλος της προσευχής άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Η αληθινή συνάντηση με τον Χριστό απελευθερώνει κάτι μέσα μας. Μια δύναμη που δεν ξέραμε ότι είχαμε. Μια ελπίδα. Μια ανθεκτικότητα. Μια καινότητα ζωής να ανακάμψουμε όταν ηττηθούμε. Μια ικανότητα ανάπτυξης και αλλαγής. Μια δύναμη για δημιουργική μεταμόρφωση. Όλα αυτά εφ’ όσον είμαστε μαζί, όταν η Εκκλησία (ιερέας και μεις) προσεύχεται και τελεί τα Μυστήρια, και όχι όταν απλώς παρευρισκόμαστε...! Σε μια τέτοια περίπτωση ισχύει και πάλι ο λόγος του αγίου Ιωάννη ότι «...? ?γνώμων (εδώ ισχύει ο αγνοών) κύων, κομισάμενος ?ρτον, ε?θέως ?ναχωρε? το? δεδωκότος» δηλαδή «το σκυλί που δεν γνωρίζει και δεν αισθάνεται δέσμευση ευχαριστίας μόλις πάρει το ψωμί που του δίνουν φεύγει»!! (Λόγος, Περί προσευχ?ς, λβ΄). Η Εκκλησία, που εμείς χρειαζόμαστε και δεν μας χρειάζεται εκείνη, με αφορμή τα γεγονότα της Βάπτισης του Χριστού και της πέμψης στον κόσμο από τον Χριστό του Αγίου Πνεύματος, θα μας υπενθυμίζει το δικό μας βάπτισμα και την δική μας προσευχητική σχέση με τον Θεό, για μας και τους νεκρούς μας, στις γιορτές των Θεοφανείων και της Πεντηκοστής. Εκδίδουμε αυτές τις προσευχητικές εκφράσεις σε γλώσσα κατανοητή ώστε να ισχύσει η παρακλητική αίτηση της Θείας Λειτουργία, να καταλάμψει το ακήρατο φως της Θεογνωσίας τους της διανοίας μας οφθαλμούς εις κατανόηση των πραττομένων και λεγομένων... Συνεκδίδουμε και την τελετή των αγίων εικόνων και τον, ως του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου παραδιδόμενον Κατηχητικό Λόγο, που διαβάζεται στην αγρυπνία της Αναστάσεως. Επισυνάπτεται εν τέλει, επίμετρος σχολιασμός κατ’ αντιστοιχίαν των Ακολουθιών και του Λόγου. Προσευχόμενοι παρακαλούμε να μας συμπεριλαμβάνετε στους «...δι’ ο?ς προσάγετε τήν α?τησιν».