BookStation

 Αναζητώντας τις πηγές των εννοιών Τέχνη και Παιδεία, μπορούμε να ριψοκινδυνεύσουμε την υπόθεση πως «εφευρέθηκαν» σε κάποια φάση της εξέλιξης του ανθρώπου για να «κανονίσουν» τις ανάγκες επιβίωσης του είδους επάνω στον πλανήτη Γη, με όρους ποιοτικής συμβίωσης, δαμάζοντας τα ένστικτα της βίας με δημιουργικούς/ερωτικούς κανόνες, μέσα από παιδευτικές τελετουργίες ή μυήσεις.

Ποια Παιδεία;

Παιδεία ως διαχείριση της ανθρώπινης ενέργειας με κριτήριο την ποιότητα σε σχέση με τη δημιουργία ή καταστροφή των κρίκων της αλυσίδας του Πολιτισμού: επιβίωση > συμβίωση > διαβίωση.

Ποια Τέχνη;
Τέχνη που θα υπερβαίνει τον διασκεδαστικό ή παρηγορητικό της ρόλο, με την άσκηση της ευαισθησίας και της συνείδησης για τα κρίσιμα ζητήματα της ζωής, στις τραγικές ή κωμικές της όψεις. Όπου το τραγικό και το κωμικό συναντιούνται στα όρια της ανθρώπινης μοίρας, ανάμεσα στο μεγαλείο και στον ευτελισμό...

Στην προοπτική του 21ου αιώνα, τέτοια κρίσιμα ερωτήματα και ζυμώσεις αναδύονται με αφορμή τις αναζητήσεις από το διδακτικό και ερευνητικό έργο του γλύπτη Θόδωρου Παπαδημητρίου, ομότιμου καθηγητή ΕΜΠ, στον τόμο αυτό από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Ε.Μ.Π.