BookStation

 Το παρόν βιβλίο πραγ΅ατεύεται την Ανάλυση και ∆ιαχείριση Κινδύνων που αφορούν τις Ασφαλιστικές Εταιρίες σε σχέση ΅ε τα ∆.Π.Χ.Π. Αλλά τι είναι κίνδυνος; Ο κίνδυνος είναι οποιοδήποτε συ΅βάν ή ενέργεια που ΅πορεί να έχει επιπτώσεις στη δυνατότητα ΅ιας επιχείρησης να επιτύχει τους στόχους της και να εκτελέσει τις στρατηγικές της. Κατά συνέπεια ο κίνδυνος σχετίζεται ά΅εσα ΅ε την αβεβαιότητα και ως εκ τούτου ΅ε την έννοια του τυχαίου. Ο κίνδυνος που βρίσκεται στην καρδιά της λειτουργίας ασφαλιστικών εταιριών είναι αυτός της ανάληψης κινδύνων σχετικά ΅ε τα ασφαλιστήρια συ΅βόλαια που πωλούνται. Ό΅ως η ασφαλιστική δραστηριότητα είναι οικονο΅ική δραστηριότητα. Συνεπώς οι ασφαλιστικές εταιρίες αντι΅ετωπίζουν επίσης τον κίνδυνο αγοράς, που είναι ο κίνδυνος ΅εταβολής της αξίας ΅ιας οικονο΅ικής θέσης λόγω των αλλαγών στην αξία των υποκει΅ένων τίτλων, από τους οποίους εξαρτάται, όπως οι τι΅ές των ο΅ολόγων και των ΅ετοχών, οι συναλλαγ΅ατικές ισοτι΅ίες, οι τι΅ές των προϊόντων κ.λπ. Επίσης αντι΅ετωπίζουν τον πιστωτικό κίνδυνο, που είναι ο κίνδυνος της ΅η είσπραξης αποδόσεων από ση΅αντικές επενδύσεις όπως τα δάνεια και τα ο΅όλογα, λόγω της ΅η αποπληρω΅ής από τον οφειλέτη. Τώρα που έχου΅ε δει τους κινδύνους, ας δού΅ε τι είναι διαχείριση κινδύνου. Με ΅ια φράση∆ιαχείριση Κινδύνου είναι η στάση ζωής να ζού΅ε ΅ε την πιθανότητα ΅ελλοντικά γεγονότα να έχουν αρνητικές επιδράσεις. Η τελευταία φράση δίνει τη γενική ουσία της έννοιας της διαχείρισης κινδύνου, αν και σε σχέση ΅ε έναν χρη΅ατοδοτικό οργανισ΅ό κάποιος θα ΅πορούσε να προχωρήσει περαιτέρω. Η αντι΅ετώπιση ΅ιας τράπεζας απέναντι στον κίνδυνο δεν είναι παθητική και α΅υντική.Μια τράπεζα ενεργά και πρόθυ΅α αναλα΅βάνει κίνδυνο, επειδή επιδιώκει επενδυτική απόδοση και αυτό δεν ΅πορεί να γίνει χωρίς ανάληψη κινδύνου. Πράγ΅ατι η διαχείριση κινδύνου ΅πορεί να θεωρηθεί ως ικανότητα ΅ιας ασφαλιστικής εταιρείας ή ΅ιας τράπεζας. Με τη χρησι΅οποίηση της πείρας, της θέσης αγοράς και της κύριας δο΅ής του, ένας χρη΅ατοδοτικός οργανισ΅ός ΅πορεί να διαχειριστεί τους κινδύνους ΅ε το «ξαναπακετάρισ΅α» τους και τη ΅εταφορά τους στις αγορές ΅ε προσαρ΅οσ΅ένους τρόπους. Η διαχείριση του κινδύνου συσχετίζεται λοιπόν ΅ε τη διατήρηση του κέρδους και ΅ε τεχνικές όπως η διαχείριση Ενεργητικού - Υποχρεώσεων (Asset Liability Management -ALM), που ΅πορεί να οριστεί ως ΅ια επαρκής απόδοση στα κεφάλαια που επενδύθηκαν, και διατήρηση ενός άνετου πλεονάσ΅ατος της αξίας των στοιχείων του ενεργητικού σε σχέση ΅ε τα στοιχεία του παθητικού. Ό΅ως, η ο΅αλή λειτουργία των ασφαλιστικών αγορών επιβάλλει την ύπαρξη κανόνων που είναι υποχρεωτικοί από όλες τις εταιρίες. Η πιστή τήρηση αυτών των κανόνων συ΅βάλλει στην ενίσχυση της σταθερότητας και της ανάπτυξης του ασφαλιστικού κλάδου. Οι πρώτες οδηγίες που αφορούσαν τα περιθώρια φερεγγυότητας των ασφαλίσεων ζωής και ΅η στην Ευρώπη, ε΅φανίστηκαν περίπου το 1970. Αυτά ορίστηκαν ως ένας πρόσθετος «προστάτης» κεφαλαίων ενάντια στα απρόβλεπτα γεγονότα όπως υψηλότερα από τα ανα΅ενό΅ενα επίπεδα ΅εταβολών ή δυσ΅ενή αποτελέσ΅ατα επενδυτικών αποδόσεων. Το 1997, η έκθεση τουMuller υπό τον τίτλο «Solvency of insurance undertakings» οδήγησε σε ΅ια αναθεώρηση των κανόνων για τα περιθώρια φερεγγυότητας και ξεκίνησε η εφαρ΅ογή της Solvency 1, η οποία ολοκληρώθηκε το 2002 και τέθηκε σε ισχύ το 2004. Εν τω ΅εταξύ, η Solvency 2 άρχισε το 2001 ΅ε τη δη΅οσίευση της έκθεσης Sharma ? λεπτο΅ερείς τεχνικοί κανονισ΅οί της Solvency 2 εξετάζονται ακό΅η. Η Solvency 1 ήταν ένα ΅άλλον γενικό πλαίσιο που απαιτούσε ένα ελάχιστο κεφάλαιο εγγύησης (minimal capital) ύψους 3 εκατο΅΅υρίων ευρώ και ένα περιθώριο φερεγγυότητας που αποτελείται από 16-18% κέρδη από ασφαλιστήρια συ΅βόλαια (όχι ζωής) ΅αζί ΅ε 4% των παροχών ζωής. Αυτό οδήγησε σε ένα απλό, ισχυρό σύστη΅α που είναι εύκολο να γίνει κατανοητό και ο έλεγχός του είναι επίσης εύκολος. Θέ΅ατα όπως εγγυήσεις, ενσω΅ατω΅ένα δικαιώ΅ατα και το κατάλληλο ταίριασ΅α ενεργητικού - υποχρεώσεων παρα΅ελήθηκαν κατά ένα ΅εγάλο ΅έρος σε πολλές χώρες.Αυτά καθώς και περαιτέρω θέ΅ατα θα τακτοποιηθούν στην Solvency 2. Στην καρδιά της Solvency 2 περιλα΅βάνεται ΅ια εντάσεως κινδύνου αξιολόγηση της γενικής φερεγγυότητας, που συ΅βαδίζει ΅ε την έννοια των 3 πυλώνων που προέρχονται από τη συνθήκη της Βασιλείας ΙΙ. Οι ασφαλιστικές εταιρίες ενθαρρύνονται για τη ΅έτρηση και διαχείριση των κινδύνων που αντι΅ετωπίζουν, βάσει εσωτερικών ΅οντέλων. Η συσχέτιση ΅εταξύ της Solvency 2 (ασφάλειες) και της Βασιλείας Π (τραπεζικές εργασίες) υιοθετείται κατά το ΅έγιστο δυνατό. Το νέο πλαίσιο πρέπει να επιτρέπει την αποδοτική επίβλεψη των ασφαλιστικών ΅ονάδων και των χρη΅ατοοικονο΅ικών οργανισ΅ών.Από την αρχή, προβλέφθηκε ΅ια αυξανό΅ενη εναρ΅όνιση της εποπτικής ΅εθοδολογίας ΅εταξύ των διαφορετικών οντοτήτων, που βασίζεται σε ΅ια ευρεία διεθνή συνεργασία των ασφαλιστικών, χρη΅ατοοικονο΅ικών και των λογιστικών οργανισ΅ών. Το βιβλίο του Κί΅ωνα Στεριώτη αποτελεί ένα απλό αλλά ση΅αντικό «εργαλείο» για τον εκσυγχρονισ΅ό και την ανάπτυξη των ασφαλιστικών εταιριών στις ενοποιού΅ενες αγορές ΅έσα από την αποτελεσ΅ατική διαχείριση όλων των κινδύνων που αντι΅ετωπίζουν. Η προσαρ΅ογή των εταιριών στους νέους κανόνες που έρχεται να επιβάλλει η Solvency 2 αποτελεί «΅εγάλη πρόκληση» για την ενίσχυση του ρόλου τους ΅έσα στις αγορές παρέχοντας καλλίτερες υπηρεσίες και προϊόντα προς τους ασφαλισ΅ένους ΅ε τους ΅ικρότερους δυνατούς κινδύνους. Η πιστή εφαρ΅ογή των ∆ιεθνών Προτύπων Χρη΅ατοοικονο΅ικής Πληροφόρησης, η ανάπτυξη του investment management και του risk management, η αξιοποίηση των∆ιεθνών Εκτι΅ητικών Προτύπων, η ΅εγάλη εξειδίκευση στο portfolio management κλπ θα εξασφαλίσουν ση΅αντική ανάπτυξη και σταθερότητα σε ολόκληρο τον ασφαλιστικό κλάδο. Μέσα από αυτές τις εξειδικευ΅ένες διαχειριστικές πολιτικές οι ασφαλιστικές εταιρίες θα αντι΅ετωπίσουν καλλίτερα τους κινδύνους που εγκυ΅ονεί το πλήρες άνοιγ΅α των ασφαλιστικών και διεθνών αγορών. Οι αποτελεσ΅ατικές προβλέψεις και η ά΅εση αντι΅ετώπιση των ασφαλιστικών, επενδυτικών και λοιπών κινδύνων θα ενισχύσουν την αξιοπιστία και φερεγγυότητα των εταιριών του κλάδου, δη΅ιουργώντας νέες αξίες τόσο για τους ασφαλισ΅ένους όσο και για τους ΅ετόχους τους. Καθηγητής ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ε. ΦΡΑΓΚΟΣ ∆ιευθυντής Μεταπτυχιακού «∆ιαχείριση Ασφαλιστικών Οργανισ΅ών» Οικονο΅ικού Πανεπιστη΅ίου Αθηνών