BookStation

 Το θέμα της εκπαίδευσης των βενετών υπηκόων στον παραδοσιακά ελληνικό χώρο, ζήτημα λεπτό και πρόσφορο όχημα διατύπωσης αποδοκιμαστικών σχολίων ή επαίνων για τους Βενετούς, τους κυρίαρχους από τη Δύση στα εδάφη της βυζαντινής αυτοκρατορίας, υπήρξε, για τους ίδιους τους υπηκόους τότε αλλά και για τους ερευνητές αργότερα, ένα αμφιλεγόμενο θέμα.
Η Βενετία παρουσιάστηκε από τον 19ο αιώνα στην υπάρχουσα για το θέμα βιβλιογραφία ως η Κυρίαρχος που αρνούνταν την ίδρυση σχολείων στις κτήσεις της, υπερασπιζόμενη το αριστοκρατικό της πολίτευμα και προβάλλοντας τις αποικιοκρατικές της διαθέσεις ή ως η δυτική καθολική παρουσία και πολεμική στον ορθόδοξο χώρο της Ανατολής. Από την άλλη πλευρά ο βενετοκρατούμενος ελληνικός χώρος αντιδιαστελλόταν από τον τουρκοκρατούμενο, εμφανιζόμενος ως ο φορέας και ο συνεχιστής της αίγλης του αρχαίου ελληνικού, άποψη που εμφανίζεται ήδη στα γραπτά των βενετών υπηκόων του 18ου αιώνα.
Η Ιστορία της εκπαίδευσης στις βενετικές κτήσεις μπορεί να γίνει περισσότερο κατανοητή αν λάβουμε υπόψη μας τις εξής παραμέτρους:
- το χρονικό διάστημα κατά το οποίο περιοχές του ελληνικού χώρου βρέθηκαν κάτω από την κυριαρχία της Βενετίας,
- τον τρόπο και τον χρόνο κατάκτησης της κάθε περιοχής,
- την εκπαιδευτική οργάνωση την ίδια εποχή στην Ευρώπη,
- την εκπαίδευση στην πόλη της Βενετίας,
- την κοινωνική διαστρωμάτωση του πληθυσμού στις βενετικές κτήσεις,
- την ανάγκη για τη διδασκαλία της ελληνικής και ιταλικής γλώσσας, 
- τον συγχρωτισμό και την κοινή εκπαίδευση ατόμων που ανήκαν σε δύο δόγματα,
- τη διάσωση και διαφύλαξη ανά τόπο των τεκμηρίων από την εποχή της βενετοκρατίας