BookStation

Τις προάλλες που λες ζάρωσα σε ΅ια γωνιά, ΅? είχε σφίξει το πολύ κρύο, χάζευα απ? το στασίδι το ΅ανουάλι ΅ε τα κεριά. Όλα κι όλα δυο, το δικό ΅ου και του πατέρα. Δεν ξέρω κι εγώ πώς έγινε, πήρε το ΅υαλό ΅ου να πλάθει ξανά αλλόκοτες εικόνες. Πως τάχα εκείνα τα κίτρινα κεράκια ήταν λέει άνθρωποι. Το ένα εσύ, το άλλο ο Φάνης ΅ας. Μ? έ΅οιασαν ίδια ΅ε το λιγνό κορ΅ί σας και ΅ε τα χρώ΅ατα τα δικά σας. Κι όλο λιώνατε, λιώνατε, λιγοστεύατε. Θά΅πωσαν τα ΅άτια. Είπα πάει, θα σαλέψω, δεν εί΅αι καλά στις φρένες ΅ου. Μα να σας νο΅ίζω για κεριά της εκκλησίας;
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
 
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Εκείνος στην Τασκένδη, πολιτικός πρόσφυγας του Εμφυλίου.
Οι δικοί του, φίλοι και αντίπαλοι, στην Ελλάδα του ?50 και του ?60.

Μοναδική γέφυρα
ανάμεσά τους
η αλληλογραφία.
Τα χρόνια περνούν,
οι πληγές δύσκολα επουλώνονται, η πατρίδα «του» να τραβάει τον δρόμο της, όπως συνηθίζει να κάνει μια όμορφη μα αλαζονική γυναίκα που δεν γυρίζει γύρω της το βλέμμα.
Και η δική του ζωή στο μεταξύ να μαραζώνει, να λιώνει, να σβήνει...

Ο Ακρίβος κάνει μεγάλη οικονομία δυνάμεων και πετυχαίνει οπωσδήποτε ένα πολύ πυκνό αποτέλεσμα. [...] Εκείνο που έχει, νομίζω, τη μεγαλύτερη σημασία είναι οι ίδιες οι επιστολές: με γλώσσα φυσική και αβία-στη, με ύφος που διαφοροποιείται ανάλογα με τον εκάστοτε αποστολέα, καθώς και με πολύ προσεγμένη αλληλοδιαπλοκή και δραματουργία αποτελούν
οπωσδήποτε την ισχυρότερη σύσταση, αλλά και το
καλύτερο μέρος του βιβλίου.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία