BookStation

 Το 1952 ο Ιονέσκο ολοκληρώνει τη συγγραφή ενός θεατρικού έργου, το οποίο είναι εντελώς διαφορετικό από τα προηγούμενα και θα του χαρίσει τη μεγάλη αναγνώριση. Σύμφωνα με την ιστορία του, πολλοί κριτικοί θεωρούν ότι είναι ένα έργο που απεικονίζει κατά κάποιο τρόπο τη ζωή του λογοτέχνη, δηλαδή ότι είναι αυτοβιογραφικό. Το έργο ονομάζεται Θύματα του καθήκοντος και θα ανέβει στο Θέατρο της Λατινικής Γειτονιάς το 1953, ενώ θα εκδοθεί το 1954. Βλέπουμε την πορεία του Σουμπέρ, από το γάμο του μέχρι την στιγμή του θανάτου του. Το έργο είναι συμβολικό και στην πραγματικότητα δείχνει τη ζωή του Ιονέσκο. Ο συγγραφέας παρουσιάζει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, που είχε ως μέλος μιας διαλυμένης οικογένειας εξαιτίας του πατέρα του, και της ζωής που θα ήθελε να έχει μετά τη συμφιλίωση με τον πατέρα του. Τα Θύματα του καθήκοντος δείχνουν τον πρωταγωνιστή να ζει μια μαγική στιγμή, να βλέπει ένα περίεργο φως. Αυτή η σκηνή παραπέμπει σε μια προσωπική εμπειρία του συγγραφέα, όταν ήταν ακόμα παιδί και ζούσε στο Παρίσι. Περπατώντας το καλοκαίρι σε ένα χωριό της γαλλικής επαρχίας κάτω από τον καταγάλανο ουρανό, ένιωσε ξαφνικά σαν να ανασηκώνεται από το έδαφος, να βρίσκεται κάτω από ένα έντονο φως και να έχει ένα αίσθημα ευφορίας. Όταν επέστρεψε στο έδαφος και το φως τον άφησε, ο Ιονέσκο είδε τον κόσμο όπως πραγματικά είναι, μέσα στη σήψη, στη διαφθορά και στις μάταιες επαναλαμβανόμενες πράξεις. Μετά από αυτή την εμπειρία ο Ιονέσκο πίστεψε ότι υπάρχει ένας καλύτερος κόσμος πέρα από αυτόν που βλέπουμε καθημερινά, και συχνά πρόβαλε την αντίληψη στα έργα του.

Ο Ευγένιος Ιονέσκο γεννήθηκε στη Σλάτινα της Ρουμανίας το 1909 από Ρουμάνο πατέρα και Γαλλίδα μητέρα. Τo 1942 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία. Τα πρώτα του έργα Η φαλακρή τραγουδίστρια (1950),Το μάθημα (1951), Οι καρέκλες (1953), Αμεντέ η πώς να το ξεφορτωθούμε (1954), Ο Ζακ ή Η υποταγή (1955) σηματοδοτούν την εμφάνιση του Θεάτρου του Παραλόγου. Απαλλαγμένα από όλα τα τεχνάσματα της ψυχολογίας και της θεατρικότητας, χαρακτηρίζονται προκλητικά, κριτικά, επαναστατικά. Οι θεατρικοί κώδικες καταστρατηγούνται, η αριστοτελική λογική ανατρέπεται, η επικοινωνιακή δύναμη της γλώσσας αμφισβητείται με αποτέλεσμα να επικρατεί ασάφεια και πολλαπλότητα ερμηνειών. Στα έργα αυτά αφθονούν τα λεκτικά παιχνίδια, ο ξέφρενος ρυθμός και το γκροτέσκο, τα οποία υποκρύπτουν τις αδυναμίες του ανθρώπου, τα βαθύτερα ένστικτά του, τις αγωνίες του. Από τα κατοπινά έργα του Ιονέσκο, ξεχωρίζουν τα Ο βασιλιάς πεθαίνει (1962), Η δίψα και η πείνα (1965), Το παιχνίδι της σφαγής (1970), όπου επικρατούν μεταφυσικοί προβληματισμοί και απαισιοδοξία. Περισσότερο πολιτικά θεωρούνται έργα του όπως τα Ρινόκερος (1960), Μακμπέτ (1972), με θέματα την αντίσταση στο φανατισμό, το καταστρεπτικό πάθος της εξουσίας αλλά και την αναγκαιότητα ελευθερίας σκέψης και δράσης ως υπέρτατα αγαθά.
Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν, σε μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ, τα βιβλία Η φαλακρή τραγουδίστρια. Το μάθημα. Οι καρέκλες (Κέδρος, 2007), Ο Ζακ ή H υποταγή. Ο αρχηγός (Κέδρος, 2009), Το παιχνίδι της σφαγής (Κέδρος, 2009), Ρινόκερος (Κέδρος, 2009), Ο βασιλιάς πεθαίνει (Κέδρος, 2009), Μακμπέτ (Κέδρος, 2009), Αμέντε (Κέδρος, 2010), Δολοφόνος χωρίς ανταμοιβή (Κέδρος, 2012), Θύματα του καθήκοντος, (Κέδρος, 2014).