Ο στόχος του συγκεκριμένου πονήματος είναι να αναδείξει τον κλάδο της στρατιωτικής κοινωνιολογίας ως ένα πεδίο έρευνας στο χώρο των κοινωνικών επιστημών, το οποίο συμβάλλει στην ποιοτική αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού των ενόπλων δυνάμεων αλλά και στον εκσυγχρονισμό των σχέσεων του στρατού με τον πολίτη.

Στο έργο αυτό ο συγγραφέας επεξεργάζεται και αναλύει θέματα, που, κατά την άποψή του, χρήζουν εκτεταμένων συζητήσεων στο χώρο της στρατιωτικής κοινωνιολογίας.

Το πρώτο κεφάλαιο ασχολείται με την ανάπτυξη των ηλεκτρονικών παιχνιδιών πολέμου και την επιρροή που αυτά ασκούν στη διαμόρφωση αντιλήψεων και συμπεριφορών των χρηστών, ιδιαίτερα των νεοτέρων σε ηλικία, απέναντι στις έννοιες του πολέμου, του «αντιπάλου-εχθρού», των επιπτώσεων των ένοπλων συγκρούσεων σε ατομικό ή/και συλλογικό επίπεδο αλλά και της ύπαρξης εναλλακτικών μεθόδων επίλυσης τέτοιων φαινομένων.

Το δεύτερο κεφάλαιο προσεγγίζει το ζήτημα της άσκησης σεξουαλικής βίας και ομαδικού βιασμού ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων από ένστολο προσωπικό.

Το τρίτο κεφάλαιο θίγει το ιδιαίτερα δημοφιλές στις ημέρες μας και ταυτόχρονα προσοδοφόρο, για εκπαιδευτικά ιδρύματα αλλά και «χαρισματικούς» διδάσκοντες, θέμα της ηγεσίας.

Το τέταρτο κεφάλαιο ασχολείται με το ακανθώδες ζήτημα της συνταξιοδότησης των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων. Το θέμα αυτό, άμεσα συνδεδεμένο και με την πορεία του προσωπικού στην στρατιωτική ιεραρχία αναμένεται να απασχολήσει ιδιαίτερα την

πολιτεία τις επόμενες δεκαετίες. Μάλιστα, το θέμα αυτό συνδέεται άμεσα και με την ανάγκη άσκησης πίεσης προς την πολιτεία με δημοκρατικά μέσα, όπως για παράδειγμα πράττουν οι συνδικαλιστικές ενώσεις και σωματεία στο δυτικό κόσμο, θέμα που διαπραγματεύεται το πέμπτο κεφάλαιο.

Το έργο συμπληρώνεται με πλούσια βιβλιογραφία (ελληνική & ξένη) και αποτελεί ένα σημαντικό και εξειδικευμένο εγχειρίδιο για τους στρατιωτικούς και μελετητές των κοινωνικών επιστημών.