ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

NEWSLETTER

Συπληρώστε το email σας
για να λάβετε τις προσφορές
και τα νέα της Bookstation

ΝΕΟΙ ΤΙΤΛΟΙ

Κατηγορίες / . / Λογοτεχνία / Ξένη Πεζογραφία / Το τέλος του κόκκινου ανθρώπου

SΜΑSΗ CUΤ ΡΒ

Το τέλος του κόκκινου ανθρώπου
Σβετλάνα Αλεξίεβιτς

Εκδόσεις
Πατάκη

ISBN: 978-960-16-6896-3
Μετάφραση: Αλεξάνδρα Δ. Ιωαννίδου
Σελίδες: 688
Σχήμα: 14Χ21 cm
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Ημερομηνία έκδοσης: 2016

Τιμή | 17.91 €

προσθήκη στο καλάθι

 Σπάνια η ιστορία μιλάει με τόσες συνταρακτικές φωνές συγχρόνως: Στο Τέλος του κόκκινου ανθρώπου,

το τελευταίο της μυθιστόρημα-χρονικό, η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς απεικονίζει μέσα από τις μαρτυρίες
δεκάδων ανθρώπων τη μετάβαση από την «αυτοκρατορία» της ΕΣΣΔ στη σημερινή καπιταλιστική
Ρωσία. Λαμπρές πορείες δίπλα σε τραγικά πεπρωμένα, έρωτες αλλά και θάνατοι, ενθουσιασμός και
πικρία ? η ανθρώπινη μοίρα σε αυτό το βιβλίο δεν είναι κάτι αόριστο: Οι καταιγιστικές εξελίξεις που
ακολούθησαν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης αποτυπώνονται στις ζωές μεμονωμένων
ανθρώπων, που με αυθεντικούς, ειλικρινείς απολογισμούς-εξομολογήσεις μάς θυμίζουν τι πραγματικά
μπορεί να σημαίνει «ενδιαφέρουσα» πολιτική εξέλιξη για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Είκοσι χρόνια
ιστορίας, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 έως το 2012, στις ενθυμήσεις γυναικών και ανδρών όλων
των ηλικιών και των πολιτικών αποχρώσεων δεν αφήνουν περιθώρια στον αναγνώστη να κλίνει προς τον
έναν ή τον άλλον: Το πεπρωμένο του καθενός απ? αυτούς υποβάλλει δέος και σεβασμό.
Η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς γεννήθηκε το 1948 στην Ουκρανία και μεγάλωσε στη Λευκορωσία, όπου έκανε
και σπουδές δημοσιογραφίας. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ενώ έγραψε διηγήματα, θεατρικά έργα,
σενάρια για ντοκιμαντέρ. Το κύριο έργο της, όμως, είναι τα βιβλία μαρτυριών που συγγράφει,
προσδίδοντας νέα διάσταση στο γραμματολογικό είδος της λεγόμενης τεκμηριωτικής πεζογραφίας.
Το πρώτο της βιβλίο, Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας (1985, υπό έκδοση από τις Εκδ. Πατάκη),
περιέχει μαρτυρίες γυναικών που πολέμησαν στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Το βιβλίο χαρακτηρίστηκε
«αντεθνικό και εξευτελιστικό», γνώρισε όμως τεράστια επιτυχία και είχε την υποστήριξη του
Γκορμπατσόφ. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το βιβλίο της Τελευταίοι μάρτυρες, στο οποίο ενήλικοι
ανακαλούν τις παιδικές τους αναμνήσεις από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Το 1989 η Αλεξίεβιτς αποκάλυψε με το βιβλίο της Οι μολυβένιοι στρατιώτες τη σκληρή αλήθεια για τον
δεκαετή «άγνωστο» πόλεμο των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν. Η έκδοση, απαγορευμένη για πολλά
χρόνια, προκάλεσε οξύτατες αντιδράσεις τόσο από στρατιωτικούς κύκλους όσο και από εκπροσώπους
του παλαιού καθεστώτος, οι οποίες μάλιστα κατέληξαν σε δικαστική δίωξη της συγγραφέως. Το 1993
εκδόθηκε το Μαγεμένοι από τον θάνατο. Ρωσία, 1989: η αυτοκτονία ως πολιτικό φαινόμενο, με θέμα τις
αυτοκτονίες που σημειώθηκαν στην πρώην ΕΣΣΔ μετά την πτώση του κομμουνισμού, ενώ το 1996
πρωτοκυκλοφόρησε το Τσέρνομπιλ. Το 2013 κυκλοφόρησε στα γαλλικά το Τέλος του κόκκινου
ανθρώπου, το οποίο απέσπασε την ίδια χρονιά το βραβείο Medicis. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε
23 γλώσσες ήδη και έχουν διασκευαστεί επανειλημμένα για το θέατρο, τον κινηματογράφο ή την
τηλεόραση.
Τον Οκτώβριο του 2015 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ είχε ήδη αποσπάσει πλήθος άλλων
διεθνών διακρίσεων, μεταξύ των οποίων το βραβείο της Ένωσης Συγγραφέων Σουηδίας, το βραβείο
Αντρέι Σινιάφσκι, το ρωσικό βραβείο Θριάμβου, το Βραβείο Λειψίας «για την αμοιβαία κατανόηση
στην Ευρώπη -1998», το γαλλικό Βραβείο «Μάρτυρας του Κόσμου ? 1999», το Βραβείο - Χέρντερ και
το Βραβείο Καλύτερου Πολιτικού Βιβλίου της Γερμανίας. Σήμερα ζει στο Παρίσι.
«Το Τέλος του κόκκινου ανθρώπου είναι το εκτενέστερο και το πλέον φιλόδοξο πείραμα της Αλεξίεβιτς:
μια προσπάθεια να χρησιμοποιήσει την προφορική ιστορία από τη δεκαετία του 1990 για να
κατανοήσουμε τη σοβιετική και μετα-σοβιετική ταυτότητα». The New Yorker
«Στα βιβλία της συναντάμε πρωταγωνιστές για τους οποίους οι ιστορικοί συνήθως μιλούν στον
πληθυντικό: στρατιώτες, κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης, σταλινιστές. Σε αυτές τις
ομάδες δίνει η Αλεξίεβιτς πρόσωπα». Carmen Eller, Die Zeit
«Όπως κάποτε ο φιλόσοφος και γνώστης της Ρωσίας Λάιμπνιτς είχε χαρακτηρίσει τους Ρώσους
?βαφτισμένες αρκούδες?, έτσι και η Αλεξίεβιτς θέτει το ιερόσυλο ερώτημα εάν οι συμπατριώτες της
είναι ικανοί να ανταποκριθούν στην ελευθερία. Οι απαντήσεις είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους
συγκλονιστικές, κυρίως σε ό,τι αφορά τη νεότερη, υπερκαταναλωτική γενιά».
Katrin Hillgruber, Der Tagesspiegel
«?Η αυτοκτονία ως ατομικό φαινόμενο πάντα υπήρχε στη Ρωσία. Όμως κατά καιρούς έγινε ένα
κοινωνικό φαινόμενο? έγραφε ο φιλόσοφος Νικολάι Μπερντιάεφ. Και η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς
προσθέτει: ?και πολιτικό φαινόμενο?». Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου
«Ένα δυνατό και οδυνηρό ντοκουμέντο, καθόλου μονοσήμαντο, παρόλο που είναι σαφές ότι η Σβετλάνα
Αλεξίεβιτς έχει απομακρυνθεί από τα κομμουνιστικά ιδεώδη της νιότης της».
Jean-Marie Chauvier, Le Monde Diplomatique