BookStation

Ο Μαγιακόφσκι, προσηλωμένος στα «αρχέγονα αλλά τρομερά όπλα του στίχου», δηλαδή στο ρυθμό και στη ρίμα που χαρακτηρίζουν διαχρονικά τη ρωσική παράδοση, εξιστορεί μια περίοδο διακοσίων χρόνων, από την εμφάνιση του καπιταλισμού και του προλεταριάτου ως την επανάσταση του 1917 και την εγκαθίδρυση της σοβιετικής εξουσίας. Η τελευταία έγινε η μούσα του νεαρού ποιητή και την τραγούδησε με το ίδιο πάθος που τραγούδησαν οι μεγάλοι ποιητές τις δικές τους «Βεατρίκες». 

Η κοσμογονική εκείνη εποχή που γέννησε αυτό το έργο δεν έχει να επιδείξει άλλο ποιητικό κείμενο που να την εκφράζει τόσο γνήσια κι απόλυτα, που να αποδίδει με τέτοια ένταση το ρίγος της, όπως αυτή η μεγαλόστομη «Λενινιάδα», που εδώ παρουσιάζεται στην πλήρη, μη λογοκριμένη εκδοχή της. 

«Τέλειωσα το ποίημα ?Β. Ι. Λένιν?. Το χειρόγραφο το διάβασα σε πολλές εργατικές συγκεντρώσεις. Πολύ το ?χα φοβηθεί αυτό το έργο. Γιατί είναι πολύ εύκολο να γλιστρήσεις στην απλή πολιτική έκθεση. Η συμπεριφορά του εργατικού ακροατηρίου με γέμισε χαρά. Και μου στέριωσε την πίστη ότι το έργο αυτό είναι χρήσιμο».

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ

«Ο Βολόντια συγκλονίστηκε πολύ βαθιά απ? το θάνατο του Λένιν, που τον αντιμετώπισε σαν θάνατο του πιο κοντινού δικού του. Ο Βολόντια πίστευε στον Λένιν, τον αγαπούσε απ? τα νεανικά του χρόνια, από τότε που δούλευε στην παρανομία. Αυτός ο θάνατος τον είχε τόσο βαθιά συγκλονίσει, ώστε να μην μπορεί να εκφράσει άμεσα τα συναισθήματά του. Τη μορφή του Λένιν, τις ιδέες του Λένιν, ο Βολόντια τα αναπολούσε στην ποιητική του δουλειά μόνιμα, ως το τέλος της ζωής του. Ακριβώς γιατί στην πάλη για τις ιδέες του Λένιν, για τα φωτεινά ιδανικά του κομουνισμού, έβλεπε ο Βολόντια το νόημα της ζωής του».

ΛΙΟΥΝΤΜΙΛΑ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΑΓΙΑ 

(αδελφή του ποιητή)