BookStation

 To έργο αυτό, γραμμένο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, εκτυλίσσεται σε μια σπασμωδικά ουδέτερη Σουηδία, με το στράτευμά της σε επιφυλακή. Ο Στιγκ Ντάγκερμαν, κληρωτός τότε και θιασώτης του αναρχοσυνδικαλισμού, χρησιμοποιεί την καθημερινότητα στον στρατό ως ένα σκηνικό βάθους, ως ένα φόντο νευραλγικό, προκειμένου να διερευνήσει την ψυχολογία του φόβου και τις διαλυτικές συνέπειες που έχει η τελευταία πάνω στα άτομα και στην κοινωνία. Το Φίδι διαθέτει παραισθησιογόνα ορμή και είναι δομημένο ως μια αλληλουχία αφηγήσεων από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου, με τίτλο «Ιρέν», πρωταγωνιστεί μια εργαζόμενη γυναίκα που έλκεται ερωτικά από τον Μπιλ, έναν φαντάρο με σαδιστικές τάσεις. Στο δεύτερο μέρος, με τίτλο «Δεν κλείνουμε μάτι», απογυμνώνονται εντελώς οι εναγώνιες εμπειρίες του Γραφέα ?πρόκειται για το alter ego του συγγραφέα? και των υπόλοιπων συστρατιωτών του. Στο τελευταίο μέρος, ο Γραφέας ξεδιπλώνει το όραμά του για την υπερνίκηση του φόβου μέσω ενός παράλογου και καταστροφικού τέλους. Το Φίδι είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Στιγκ Ντάγκερμαν και κυκλοφόρησε το 1945, όταν ο ίδιος ήταν 22 ετών. Η κριτική το υποδέχτηκε εμβρόντητη, αναγνωρίζοντας την ιδιοφυΐα του.

Βιογραφικά στοιχεία

Στιγκ Ντάγκερμαν

Ο Στιγκ Ντάγκερμαν γεννήθηκε το 1923 στο Ελβκάρλερμπι, στην περιοχή της Ουψάλας. Υπήρξε συγγραφέας και δημοσιογράφος, ο επιφανέστερος λογοτέχνης που ανέδειξε η Σουηδία στη δεκαετία του ?40. Σήμερα θεωρείται ένας σύγχρονος κλασικός, τα έργα του δεν σταμάτησαν ποτέ να επανεκδίδονται στην πατρίδα του και να μεταφράζονται στον υπόλοιπο κόσμο. Έγινε ευρύτερα γνωστός ως πεζογράφος. Εμφανίστηκε στα γράμματα με το μυθιστόρημα Το φίδι (Ormen, 1945) και απέσπασε το λογοτεχνικό βραβείο της εφημερίδας Svenska Dagbladet. Ακολούθησαν σημαντικά μυθιστορήματα όπως το Νησί των καταδικασμένων (De dömdas ö, 1946), το Καμένο παιδί (Bränt barn, 1947) και τα Γαμήλια προβλήματα (Bröllopsbesvär, 1949). Έγραψε επίσης διηγήματα, όπως τη συλλογή Νυχτερινά παιχνίδια (Nattens lekar, 1947), και θεατρικά, όπως Ο κατάδικος (Den dödsdömde, 1947). Στο βιβλίο του Γερμανικό φθινόπωρο (Tysk höst, 1947) συγκέντρωσε τα συγκλονιστικά ρεπορτάζ που έκανε αμέσως μετά τον Πόλεμο. Δημοσίευε επίκαιρους στίχους στην εφημερίδα Arbetarenμέχρι το θάνατό του. Αυτοκτόνησε το 1954 στη Στοκχόλμη.