BookStation

 Για πρώτη φορά στα ελληνικά πέντε νεανικά διηγήματα του Φλομπέρ που φωτίζουν τον τρόπο που εκκολάφτηκε το απαράμιλλο ύφος του. 

Γκόθικ και ρομαντισμός· βρικόλακες, χοροί νεκρών, ψυχές που ανεβαίνουν στον ουρανό· έρωτες παθιασμένοι και καταδικασμένοι· συνομιλίες με τον Σατανά, τον Χάρο, τον Ιησού ή όλων αυτών με φτωχούς και βασιλιάδες και μεταξύ τους: Πρωταγωνιστής και στα πέντε νεανικά διηγήματα είναι ο θάνατος.

Τι μπορεί να γονιμοποίησε τη φαντασία του Φλομπέρ, στην ηλικία των 15 μέχρι 18 χρονών, προς αυτή την κατεύθυνση, πέρα από τη μελαγχολία που νιώθουν συχνά οι έφηβοι και από το ρεύμα του φρενήρους ρομαντισμού της εποχής του; «Την απάντηση», εξηγεί στην εισαγωγή της η Τιτίκα Δημητρούλια,  «τη δίνουν τα βιώματα της παιδικής του ηλικίας: ο συγγραφέας μεγάλωσε μέσα σχεδόν στο νοσοκομείο της Ρουέν και οι σκηνές αρρώστιας, θανάτου ήταν οι πρώτες παραστάσεις των παιδικών του χρόνων. Γι? αυτόν, ο θάνατος γειτνίαζε πάντοτε με τη ζωή. Αυτή η εξοικείωση τον έκανε να αναπτύξει μια υλιστική προσέγγιση της ζωής και να ακονίσει τον κυνισμό του. Στοιχεία που χαρακτηρίζουν όχι μόνο τα νεανικά γραπτά του, αλλά και τα έργα της ωριμότητάς του. Μέσα στη ζοφερή ατμόσφαιρα που ζωγραφίζει με την πένα του, ο νεαρός συγγραφέας ορθώνεται σαρκαστικός, σκωπτικός».

«Στα 15 του ο Φλομπέρ είχε βρει ήδη τα θέματα του» γράφει ο Ζαν Πολ Σατρ.

Η χρονολογική παρουσίαση των διηγημάτων μάς δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του νεαρού Φλομπέρ και με ποιον τρόπο κατέκτησε το μοναδικό του ύφος. Στο επίμετρο οι Λογοτεχνικές Αναμνήσεις του Μαξίμ ντε Καν, στενού φίλου του συγγραφέα, μας προσφέρουν την αμεσότερη και πληρέστερη μαρτυρία για τον Φλομπέρ.