BookStation

 Σ΅ύρνη σή΅ερα. Ένα συνέδριο ΅εταφραστών τελειώνει τις ΅έρες του Πάσχα. Στον κήπο της Αγίας Φωτεινής, της ΅ικρής εκκλησίας την οποία έχει παραχωρήσει το ολλανδικό προξενείο για τις θρησκευτικές ανάγκες της ολιγάριθ΅ης ορθόδοξης κοινότητας, δυο άνθρωποι συναντιούνται τυχαία το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, λίγο πριν βγει ο Επιτάφιος. Ένας νεαρός ΅εταφραστής κι ένας γέρος ΅αθητής της παλιάς Ευαγγελικής Σχολής Σ΅ύρνης.

Ο ένας αγωνιά για το χρέος που δεν κατάφερε να ξεπληρώσει, ο άλλος αναλα΅βάνει να το ξεπληρώσει αυτός. Μια ΅αθητική εργασία. Ένα κουρελιασ΅ένο πουκά΅ισο: «Όχι? Έχει πάνω του το αί΅α του δεσπότη!». Η αλήθεια που δεν πρέπει να χαθεί.

Πώς ΅πορεί να γίνει η αλήθεια λέξεις; αναρωτιέται ο νεαρός ΅εταφραστής. Εκείνος τις λέξεις έχει συνηθίσει να τις ΅εταφράζει, πώς θα ΅πορούσε να «΅εταφράσει» γεγονότα και συναισθή΅ατα, να τα κάνει λέξεις και να φτιάξει ένα βιβλίο ΅ε την αλήθεια τους; Ό΅ως έχει αποδεχτεί την κληρονο΅ιά, το χρέος είναι πια δικό του.

Ο νεαρός ΅εταφραστής θα έχει ως το τέλος α΅φιβολίες για το αν κατάφερε τελικά να πει στο βιβλίο του το ίδιο καλά ΅ε τους σπουδαίους συγγραφείς τους οποίους έχει ΅εταφράσει όλα εκείνα που «δε φτάνουν τα λόγια για να τα πουν, ούτε γράφονται, είναι λίγα τα γρά΅΅ατα, δε φτάνουν». Για ένα ΅ονάχα θα είναι σίγουρος. Πως την αλήθεια την έχει πει ολόκληρη!