BookStation

 Σεπτέμβριος 2012. Λίγο μετά τις τελευταίες αναλαμπές του ήλιου, πριν χαθεί πίσω απ? τα βουνά της Ζακύνθου και λίγο πριν το σούρουπο, μέσα στο πλοίο της γραμμής ?  Μια άσπρη κουκίδα, παραφωνία στο απέραντο γαλάζιο της γης και τ? ουρανού, σχίζει τη θάλασσα και τρέχει, με μανία, να προλάβει τη φωτιά που? χει ανάψει πάνω στις στέγες των σπιτιών που αχνοφαίνονται πριν τη σβήσει, το σκοτάδι που πλησιάζει. Κι εγώ, στην κουπαστή να θαυμάζω τον πίνακα που απλώνεται μπροστά μου κι αλλάζει συνεχώς χρώματα. Σπίτια, κι εκκλησιές, γαντζωμένα απ? το βουνό, κατηφορίζουν ως τη θάλασσα, κι εκεί σταματούν, στέκουν απέναντί της, και την κοιτούν κατάματα κι αφουγκράζονται, μέρες και νύχτες, καλοκαίρια και χειμώνες τους ήχους της. Ξαφνικά, η κόρνα του πλοίου σπάει τη σιωπή της σκέψης και της εικόνας, κι όσο πλησιάζουμε, τόσο ο πίνακας ζωντανεύει κι οι πρωταγωνιστές του αρχίζουν να περπατούν, να μιλούν, να τρέχουν, μία καμπάνα χτυπά, κάποιο παιδί κλαίει, μια παρέα γελάει κι οι αμαξάδες περιμένουν καρτερικά στην προκυμαία για την πρώτη τους κούρσα.Ζάκυνθος ??. Το νησί των ποιητών, των «Μεγάλων Ανδρών», και των Αγίων ?

Ακολουθώντας μία παρέα παιδιών, που έζησε στη Ζάκυνθο στα μέσα του 19ου αιώνα, στην καθημερινότητά της, ανακαλύπτουμε μέσα απ? τα μάτια τους τις ομορφιές του τόπου. Μαζί τους σκαρφαλώνουμε στα τείχη του κάστρου, κουτρουβαλάμε στην πλαγιά του ως το πλακόστρωτο της Παναγίας της Πικριδιώτισσας, καθισμένοι πάνω στα βράχια, πετάμε πέτρες στη θάλασσα αγναντεύοντας τη γη που ορθώνεται μπροστά μας, ακολουθούμε τον άγιο στην πορεία του στην πόλη και γινόμαστε κοινωνοί του μυστικού τους? Ενός μυστικού, που πηγάζει απ? την αστείρευτη αγάπη τους για τη μικρή τους πατρίδα, και τους κάνει ήρωες.