BookStation

«Τι δουλειά έχει ο Ρώσος Τολστόι με την Ιταλία και με τα αμερικάνικα νταρτς; Τα ?χεις μπλέξει μου φαίνεται, Τζέρι».
«Κοίτα ποιος μιλάει, αυτός που βάζει πάγο στο μπράντι. ?κου πάγο στο μπράντι!»
«Το σερβίρεις σπάνια, ε;»
«Ποτέ δεν κατάλαβα αυτόν τον αλλόκοτο συνδυασμό».
«?κου, Τζέρι», αποφασίζω μια αμφιβόλου έκβασης φιλοσοφική εξήγηση, «ένα ποτήρι σκέτο μπράντι φωλιάζει εύκολα στη χούφτα σου μαζί με τη μυστική εικόνα του εαυτού σου. Όλα είναι ράθυμα τακτοποιημένα κυριευμένα από την αδρανή μεθυστική αύρα του μπράντι. Τότε που λες, Τζέρι, δύο κύβοι πάγου εισβάλλουν στην τακτοποιημένη απραξία και αναστατώνουν την κατάσταση. Το χέρι σου διασαλεύει με κυκλικές κινήσεις το αλλόκοτο μίγμα, που με μυστήριες ωσμώσεις σε ωθεί να γευτείς εναλλακτικές προσεγγίσεις γεύσεων. Ο εισβολέας πάγος, λιώνοντας, ενεργοποιεί τις αδρανείς δυνάμεις της φαντασίας και ανασταίνει ανεπαίσθητα την κοιμισμένη σου αισιοδοξία, βοηθώντας τη σκέψη να γλιστρήσει σε φανταστικούς κόσμους και εναλλακτικές προσεγγίσεις της αλήθειας. Σε κόσμους όπου είναι εξαιρετικώς πιθανό να συμβούν εξαιρετικώς απίθανα πράγματα».
«Το τελευταίο δεν το έπιασα», σχολιάζει.
«Ίσως γιατί δεν έχεις πιει ποτέ μπράντι με πάγο!»

Χαρακτηριστικά και αυτών των ιστοριών είναι ο σαρκασμός, η ευθυμία, η λύπη, οι θαμμένες επιστημονικές ανησυχίες και τα ξεθωριασμένα κατορθώματα των πρωταγωνιστών.