BookStation

 Η έκδοση περιλαμβάνει πρωτότυπες μελέτες που εμπνέονται από τη σειρά «Λαογραφία» που περιλαμβάνει 14 τόμους του δημιουργικού συγγραφικού έργου του επίτιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Βάλτερ Πούχνερ. Τα κείμενα των συγγραφέων αλληλεπιδρούν με τον στοχασμό και τις θεωρητικές αναζητήσεις του Πούχνερ, ενώ ταυτόχρονα ψηλαφούν περιοχές, όπως η θρησκευτική λαογραφία, η διαπολιτισμική εκπαίδευση, η εικόνα του δράκοντα στα σημερινά συμφραζόμενα, το παραμύθι και η πολιτιστική βιομηχανία. Η έκδοση είναι μια μαρτυρία για την κεντρική θέση της ελληνικής λαογραφίας ανάμεσα στις επιστήμες που αναλύουν την κοινωνία και τον πολιτισμό.
Στον τόμο συμμετέχουν: Μανόλης Βαρβούνης, Ιωσήφ Βιβιλάκης, Ρέα Κακάμπουρα, Γιώργος Κατσαδώρος, Γιώργος Κούζας, Νικόλαος Τζώρτζης, 'Αννα Λυδάκη, Ανδρομάχη Οικονόμου, Βασιλική Χρυσανθοπούλου. Προλογίζουν: Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης, Μ. Γ. Μερακλής, Γιώργος Χατζηιακώβου, ενώ το βιβλίο κλείνει με έναν απολογισμό του Βάλτερ Πούχνερ.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
Μ. Γ. Μερακλής
Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης
Γιώργος Χατζηιακώβου
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
Μανόλης Βαρβούνης, Θρησκευτική λαογραφία στην Νοτιοανατολική Ευρώπη κατά το λαογραφικό έργο του Βάλτερ Πούχνερ
'Αννα Λυδάκη, «Ώρα της αλήθειας, ώρα της ομορφιάς?». Θεωρία και αισθητική στο έργο του Βάλτερ Πούχνερ.
Ανδρομάχη Οικονόμου, Έρευνα, μελέτη και μουσειακή εκφορά του υλικού πολιτισμού: θεωρητικές ? μεθοδολογικές προσεγγίσεις και εφαρμογές στην ελληνική λαογραφία.
Ιωσήφ Βιβιλάκης, Η συνομιλία λαογραφίας και θεατρολογίας. katastasi kai prooptikes
Ρέα Κακάμπουρα, Αξιοποιώντας τη λαογραφία του Βάλτερ Πούχνερ στο πλαίσιο μιας κριτικής διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.
Βασιλική Χρυσανθοπούλου, Η λαογραφία ως θεωρία και «πρακτική»: ο λαϊκός πολιτισμός από τη σκοπιά της πολιτιστικής κληρονομίας και της δημόσιας λαογραφίας.
Γιώργος Κατσαδώρος, Νικόλαος Τζώρτζης, Η υπερνίκηση του τέρατος με αφορμή τις παραμυθολογικές μελέτες του Βάλτερ Πούχνερ. Πώς διαμορφώνεται σήμερα η εικόνα του δράκοντα;
Γιώργος Κούζας, Μεταξύ φαντασίας και κοινωνικής πραγματικότητας: Παραμύθι, πολιτιστική βιομηχανία και μαζική κατανάλωση.
Βάλτερ Πούχνερ, Το στίγμα μιας προσπάθειας

Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε στη Βιέννη. Σπούδασε την επιστήμη του θεάτρου στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το 1972 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής με την εργασία του για το νεοελληνικό Θέατρο Σκιών. Το 1977 ανακηρύχθηκε υφηγητής, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με τη διατριβή του για τη γέννηση του θεάτρου στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό.  Από τότε έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Δίδαξε επί δώδεκα χρόνια Ιστορία Θεάτρου στη Φιλοσοφική Σχολή Κρήτης. Από το 1989 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αρχικά στο Τμήμα Φιλολογίας και από το 1991 στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, στο οποίο έχει διατελέσει πρόεδρος και αναπληρωτής πρόεδρος. Από το 1985 έως το 2006 έχει διδάξει, ως επισκέπτης καθηγητής. Σε διακεκριμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Όπως στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς της Αυστρίας, στην έδρα της Λαογραφίας (Ethnologia Europaea). Στα Princeton και Harvard, στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, στην έδρα της Λαογραφίας (Ethnologia Europaea). katastasi kai prooptikes

Στο Ινστιτούτο Βυζαντινολογίας και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Βιέννης, καθώς και στα Πανεπιστήμια Μονάχου, Φράιμπουργκ, Κολωνίας, Βόννης, Γκαίτινγκεν, Βερολίνου, Αμβούργου, 'Αμστερνταμμ, Λονδίνου, Οξφόρδης, Κέιμπριτζ, Μπέρμιγχαμ. Επιπλέον στo Πανεπιστήμιο Sapienza της Ρώμης και στο Πανεπιστήμιο της Νεάπολης. Στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο (Freie Universität) του Βερολίνου, στο Boston College Bοστώνη, στο City University of New York (Post Graduate Center of Theater Studies) Νέα Υόρκη, Ohio State University /Κολόμπους και University of South California / Λος 'Αντζελες, καθώς και στο Πανεπιστήμιο Tor Vergata της Ρώμης. Έχει δημοσιεύσει πάνω από τετρακόσιες επιστημονικές μελέτες για θέματα του ελληνικού και του βαλκανικού θεάτρου, της Συγκριτικής Λαογραφίας, των Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών, καθώς και της θεωρίας του θεάτρου και του δράματος. katastasi kai prooptikes 

Οι βιβλιοκρισίες που έχει γράψει υπερβαίνουν τις χίλιες και έχει συμμετάσχει σε πάνω από εκατόν πενήντα συνέδρια. Το 1994 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών στη Βιέννη, ενώ το 2001 έλαβε την ανωτάτη διάκριση, τον Αυστριακό Σταυρό Τιμής για την Επιστήμη και την Τέχνη, από τον Πρόεδρο της Αυστριακής Δημοκρατίας. Έχει λάβει το Βραβείο Πολιτικού και Κοινωνικού Δοκιμίου εις μνήμην Παναγιώτη Φωτέα και επίσης έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών και την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών σε συνεργασία με τον Πολιτισμικό Οργανισμό
του Δήμου Αθηναίων. Το 2018 ανακηρύχθηκε επίτιμος καθηγητής του Ε.Κ.Π.Α.