BookStation

 ΤΑ «ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΥΛΛΑ» (1930) αναγνωρίζονται ομόθυμα ως ένα από τα κορυφαία έργα μικρής φόρμας του Ουίλλιαμ Φώκνερ. Το διήγημα αφηγείται μια αγωνιώδη ιστορία καταδίωξης. Όταν ο αρχηγός μιας φυλής αυτοχθόνων της Γιοκναπατάουφα πεθαίνει, το έθιμο επιτάσσει να ταφεί μαζί με το άλογο, το σκυλί και τον μαύρο σκλάβο του. Ωστόσο ο σκλάβος αποδρά. Ο Φώκνερ περιγράφει ρεαλιστικά αλλά και με επικό τόνο το ανθρωποκυνηγητό που εξαπολύεται, προσδίδοντάς του τελετουργικό χαρακτήρα, και μετατρέπει τη θυσία του φυγά σε αλληγορία για την κοινή ανθρώπινη μοίρα. Παράλληλα, θίγει εδώ για πρώτη φορά, με δηκτικό τρόπο, το ζήτημα της δουλοκτησίας στον αμερικανικό Νότο και την ηθική παρακμή των ιθαγενών, που, μιμούμενοι τους λευκούς, έχουν στην κατοχή τους μαύρους σκλάβους.
Χαρακτηριστικό δείγμα της μοντερνιστικής γραφής του Φώκνερ κατά τη δεκαετία του '30, τα «Κόκκινα φύλλα» είναι, παρά τη βία που τα διαποτίζει, ένα κείμενο ποιητικό και πυκνό σε συμβολισμούς, που αποτυπώνει τον τρόμο του ανθρώπου ενώπιον του θανάτου και την άσβεστη δίψα του για ζωή  

❧ 

«Τὰ ''Κόκκινα φύλλα'', ἀναμφίβολα ἕνα ἀριστούργημα, διαθέτουν τὴν αὔρα λαϊκοῦ θρύλου ἢ μικροσκοπικοῦ ἔπους».

IRVING HOWE

❧ 

«Τὸ διήγημα, μιὰ ἱστορία τρόμου ποὺ ὁ συγγραφέας ἀφηγεῖται ἔξοχα, κι ἡ ὁποία πάλλεται ἀπὸ ἱστορικὴ καὶ πολιτισμικὴ εἰρωνεία ἀλλὰ καὶ μακάβριο χιοῦμορ, χαρίζει μιὰ ἔντονη ἀναγνωστικὴ ἐμπειρία, τὴν ἐντονότερη ποὺ μπορεῖ νὰ προσφέρει τὸ λογοτεχνικὸ εἶδος τοῦ διηγήματος».

EDMOND L. VOLPE 

☞ 

«Στὰ ''Κόκκινα φύλλα'' ὁ Φῶκνερ, ἀναβαθμίζοντας σκωπτικὰ τοὺς ταπεινωμένους ἰθαγενεῖς σὲ ἀποικιοκράτες, ὀρθώνει ἕνα ἀνεστραμμένο εἴδωλο τῆς λευκῆς ἐλίτ, ποὺ τοῦ ἐπιτρέπει νὰ παρωδήσει τὸν ἀξιακό της κώδικα καὶ τὴ σήψη της, καταδεικνύοντας παράλληλα τὴν ἐκμαυλιστική της ἐπίδραση στοὺς ὑπόλοιπους πολιτισμοὺς τῆς περιοχῆς, ἰδίως στοὺς αὐτόχθονες».

Γ. ΠΑΛΑΒΟΣ, «Ὅπως τῶν φύλλων ἡ γενιά», σ. 97-98