BookStation

Γεννημένος σε μια μεγάλη μποέμικη οικογένεια, ο John Craxton (1922-2009) από πολύ νωρίς λαχταρούσε να ζήσει και να ζωγραφίσει στην Ελλάδα. Πέτυχε τον στόχο του, και έκτοτε όλα τα έργα του έχουν τα χρώματα μιας ακατάλυτης χαράς.

Δεν έδωσε ποτέ στη ζωή του εξετάσεις, παρά μόνο για να αποκτήσει δίπλωμα οδήγησης μοτοσικλέτας. Αναρχικό πνεύμα αυτοδίδακτης ευρυμάθειας, απεχθανόταν τις ταμπέλες, ειδικά του νεορομαντικού κινήματος της δεκαετίας του 1940, του οποίου θεωρήθηκε πρωταγωνιστής. Κι ενώ οι μοναχικές, σκοτεινές φιγούρες του ήταν αυτοπροσωπογραφίες του, ο ίδιος ζούσε εξαιρετικά κοινωνική ζωή σε όλη τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Στα 19 του γνώρισε μια ατίθαση αδελφή ψυχή ονόματι Lucian Freud, που τον ακολούθησε στην Ελλάδα το 1946, για να επιστρέψει μόνος του στην Αγγλία πέντε μήνες αργότερα. Ο Craxton είχε ήδη γνωρίσει, στο Λονδίνο το 1945, τον Έλληνα ζωγράφο Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, καθώς και τον Βρετανό συγγραφέα Patrick Leigh Fermor. Οι τρεις τους συμπορεύθηκαν, στη ζωή και στην τέχνη, για τα επόμενα 50 χρόνια, στην Ύδρα, στην Κρήτη, στην Καρδαμύλη, στην Κέρκυρα...

Μοντερνιστής με αγάπη για την αρχαιολογία, ο Craxton υπήρξε ιδιαίτερος καλλιτέχνης. Το έργο του, με επιρροές αρχικά από τον Blake και τον Palmer και στη συνέχεια από τον Miró και τον Picasso, εξελίχθηκε σε έναν διάλογο με τα βυζαντινά ψηφιδωτά, τον Ελ Γκρέκο και τον ελληνικό τρόπο ζωής. Ο Craxton αγαπούσε την ανθεκτικότητα του μύθου στη ζωή της ελληνικής υπαίθρου. Είχε διάσημους φίλους, αλλά ζωγράφιζε καθημερινούς ανθρώπους. Στο τέλος έμοιαζε με βοσκό από την κατ' επιλογήν πατρίδα του, την Κρήτη.

Αφελής ξένος και θύμα μιας σκανταλιάρικης αίσθησης του χιούμορ, έμπλεξε αρκετές φορές σε δυσάρεστες καταστάσεις. Όσα κι αν τραβούσε, όμως, δεν έπαψε ποτέ να αντιμετωπίζει τα πάντα με έναν ηρωικό ηδονισμό.

Πηγή:δελτίο τύπου εκδ.Πατάκη