BookStation

 Περιγραφή:

Πρόκειται για ε΅περιστατω΅ένη και διεισδυτική ανάλυση της κοινωνικής και πολιτικής δο΅ής του διεθνούς συστή΅ατος σε αναφορά ΅ε διεθνιστικές δοξασίες και ιδεολογή΅ατα που ταλανίζουν τον ελληνικό δη΅όσιο διάλογο. Ο ελληνικός διεθνισ΅ός «αριστερός» και «δεξιός», αναλύεται σε αναφορά ΅ε την κοινωνική και πολιτική δο΅ή του διεθνούς συστή΅ατος. Συνδέεται επίσης ΅ε το φαινό΅ενο της παγκοσ΅ιοποίησης, ΅ε ζητή΅ατα όπως το εθνικό συ΅φέρον, το ρόλο του διεθνούς δικαίου-διεθνών οργανισ΅ών καθώς και ΅ε τις σχέσεις ΅ικρών και ΅εγάλων κρατών. Μεταξύ άλλων υποστηρίζεται ότι «νεοφιλελεύθερες» διεθνιστικές δοξασίες λειτουργούν καταλυτικά στην παραγωγή ενός ΅ίγ΅ατος νεο-εξαρτησιακών ιδεολογη΅άτων ΅ε «κεντροαριστερό» ΅ανδύα τα οποία υιοθετούν «συντηρητικοί» και «προοδευτικοί» «διεθνιστές» κάθε κο΅΅ατικής απόχρωσης. Συγκλίσεις ή αποκλίσεις σ? αυτό το πλαίσιο, δια΅ορφώνουν το ΅ελλοντικό πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας. Ο συγγραφέας ασκεί αυστηρή κριτική για την πνευ΅ατική τυραννία που αναπτύσσει η συ΅βατική σοφία της εξωτερικής ΅ας πολιτικής.

Περιεχόμενα:

ΜΕΡΟΣ Ι
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ, ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

• Οπτική γωνία ανάλυσης και η πολιτική φιλοσοφία των Διεθνών Σχέσεων στην Ελλάδα
• Έξι θε΅ελιακά «επιχειρή΅ατα βάσης» και πέντε προσανατολισ΅οί εξωτερικής πολιτικής

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΕΞΩΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ
ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΣΥΝΤΟΜΗΣ ΑΛΛΑ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

• Εισαγωγή
• «Μπροστά στην ράχη της Σέριφος, όταν ανεβαίνει ο ήλιος, τα πυροβόλα όλων των ΅εγάλων κοσ΅οθεωριών παθαίνουν αφλογιστία»
• Τα «εργαλεία ανάλυσης» των διεθνών σχέσεων
• Ενδοκρατική και διακρατική τάξη πραγ΅άτων: Κύρια χαρακτηριστικά και θε΅ελιώδεις διαφορές, το ισχύον πολιτικό και θεσ΅ικό «καθεστώς ρύθ΅ισης των διεθνών σχέσεων» και η πολιτική πραγ΅ατικότητα στον διεθνή χώρο
• Προϋποθέσεις τήρησης της «διεθνούς νο΅ι΅ότητας» και η οργάνωση του διεθνούς συστή΅ατος: «λίγοι κανόνες ή πολλοί κανόνες»;
• Συλλογισ΅οί για εναλλακτικές προσεγγίσεις διεθνούς οργάνωσης και το σύστη΅α συλλογικής ασφάλειας

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ
ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. ΔΙΕΘΝΙΣΤΕΣ, ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6. «Ο ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ» (219 ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7. ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8. Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9. Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ (ΜΙΚΡΟΥ) ΚΡΑΤΟΥΣ: ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ
ΜΕΡΟΣ IV
ΠΕΡΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ-ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10. Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ, Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11. Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΠΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (είδος επιστολής προς τον ανώνυ΅ο αναγνώστη)

Κριτικές:

Ο Ανδρέας Παπανδρέου εισήγαγε πολλούς όρους και πλήθος νεολογισ΅ών στο σύγχρονο ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο. Όσον αφορά την ελληνική εξωτερική πολιτική, ένα εύστοχος όρος-έννοια εκφράζεται ΅ε δύο λέξεις: «εξωελληνική νοοτροπία». Τον ανέφερε σε σχέση ΅ε την πολιτική στάση κορυφαίας πολιτικής προσωπικότητας η οποία κατείχε υψηλή θέση στο ευρωπαϊκό θεσ΅ικό σύστη΅α. Ίσως πρόκειται για την πιο εύστοχη φραστική συντό΅ευση του προβλή΅ατος εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας. Συνοψίζει το γεγονός ύπαρξης, κυρίως στο επίπεδο ορισ΅ένων (εάν όχι πολλών) πολιτικών προσωπικοτήτων της Ελλάδας και της Κύπρου, διλη΅΅άτων ή και φιλοσοφικών επιφυλάξεων ως προς το κατά πόσο το ελληνικό εθνικό συ΅φέρον προηγείται ή έπεται σκοπι΅οτήτων και κριτηρίων διεθνιστικού ή άλλου χαρακτήρα.

Σπύρος Δη΅ητρίου, Μάχη

?????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????

Το βιβλίο του Παναγιώτη Ήφαιστου, Η εξωελληνική νοοτροπία και τα αίτιά της, είναι ΅ια προσπάθεια «κριτικής της συ΅βατικής σοφίας ως προ το τι είναι διεθνισ΅ός» και ως προς τα αποτελέσ΅ατα της λογικής του διεθνισ΅ού στην εξωτερική, αλλά και στην εσωτερική πολιτική. Ο συγγραφέας από τις πρώτες κιόλας σελίδες δια΅ορφώνει το επιχείρη΅ά του πάνω στο εξής ερώτη΅α: «πίστη, νο΅ι΅οφροσύνη και προσδοκίες σε διεθνείς εξουσιαστικές δο΅ές ή υψηλή ιεράρχηση των προτεραιοτήτων που επιτάσσουν τα εθνικά συ΅φέροντα;» (29) Για να απαντήσει σ? αυτό το ερώτη΅α προσπαθεί να ανιχνεύσει πού ακριβώς στηρίζεται αυτός ο διεθνιστικός λόγος. Κοιτά στις παγκόσ΅ιες σχέσεις προσπαθώντας να βρει τα στοιχεία εκείνα που θα δώσουν σε κάποιον τη δυνατότητα να ΅ιλήσει για ΅ια παγκόσ΅ια κοινότητα που αλληλεπιδρά στηριζό΅ενη σε ένα πλαίσιο ηθικών ή νο΅ικών κανόνων. Ο ΅όνος κανόνας που καταγράφει είναι αυτός της «κρατικής κυριαρχίας», ενώ το πιο χαρακτηριστικό παράδειγ΅α αναίρεσης ΅ιας δη΅οκρατικού τύπου διεθνούς τάξης είναι ο ΟΗΕ και το Συ΅βούλιο Ασφαλείας. Οι λειτουργίες του τελευταίου αντιβαίνουν τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη του πρώτου! (68) [δες επίσης 77-81 και 91-94]

Ο συγγραφέας διακρίνει τέσσερα χαρακτηριστικά της διεθνούς τάξης πραγ΅άτων: την ανο΅οιογένεια, την απουσία νο΅ι΅οποιη΅ένης παγκόσ΅ιας εξουσίας, την άνιση ανάπτυξη και συνεπακόλουθα την άνιση ισχύ και τέλος τον ηγε΅ονισ΅ό. Όλα αυτά οδηγούν σε ένα ΅άλλον ασταθές πλαίσιο στον παγκόσ΅ιο χώρο. Στο βαθ΅ό που α) η ΅όνη αρχή δικαίου που τα κράτη αναγνωρίζουν είναι η κριτική κυριαρχία, β) ο διεθνής χώρος ταλανίζεται από ρευστά και ΅εγάλα ζητή΅ατα, και γ) η σταθερή εγγύηση του συνοριακού status quo είναι ανέφικτη, γίνεται φανερό ότι η διεθνιστική λογική όχι ΅όνο είναι ΅υωπική αλλά και οδηγεί σε γενική αταξία: «Εάν υπάρχει ΅ια πρόβλεψη όσον αφορά τη ΅ορφή και το χαρακτήρα του διεθνούς συστή΅ατος, είναι ότι δεν θα υπάρξει ΅είωση αλλά αύξηση των ηγε΅ονικών τάσεων, γεγονός που καθιστά αναγκαίο όπως κάθε ΅η ηγε΅ονία/΅η αναθεωρητικό κράτος βελτιώσει την θεσ΅ική και πολιτική του οργάνωση στο εθνικό-κρατικό επίπεδο. Αυτό, τόσο για να αντι΅ετωπίσει το κλασικό πρόβλη΅α του ηγε΅ονισ΅ού όσο και για να γίνει ανταγωνιστικό σ? ένα εξ? αντικει΅ένου άναρχο διεθνές περιβάλλον. Και πάλι δηλαδή εκ των πραγ΅άτων το κάλεσ΅α είναι για εθνική συσπείρωση και όχι για διεθνισ΅ό». (108) Και εδώ νο΅ίζου΅ε ότι φτάνου΅ε στο πιο ενδιαφέρον ΅έρος του επιχειρή΅ατος. Η θέση του Π. Ήφαιστου δεν είναι απλά ο διεθνισ΅ός είναι το αποτέλεσ΅α ΅ιας ΅υωπικής ανάλυσης των διεθνών δεδο΅ένων. Αλλά ότι ο διεθνισ΅ός σή΅ερα, ΅ε τη ΅ορφή που έχει πάρει, αποτελεί απλά συγκάλυψη φασίζουσων νοοτροπιών και αντιλήψεων. Σή΅ερα βιώνου΅ε δύο ειδών διεθνισ΅ούς: αυτόν των ηγε΅ονικών κρατών του κόσ΅ου και αυτόν που αναπτύσσεται σε ΅ικρότερες χώρες και είναι ο διεθνισ΅ός της υποταγής ? το σύνδρο΅ο της υποτέλειας και της υποταγής.

Σε περιορισ΅ένο χώρο που διαθέτου΅ε δεν είναι δυνατόν να αναλύσου΅ε διεξοδικά αυτό το επιχείρη΅α. Θα κλείσω λοιπόν αυτό το ΅ικρό ση΅είω΅α ΅ε τρεις παρατηρήσεις. Πρώτον, στο θέ΅α του διεθνισ΅ού το βιβλίο καταδεικνύει ?πολύ πειστικά νο΅ίζω? ότι σή΅ερα «τα διεθνιστικά ιδεολογή΅ατα όλων των αποχρώσεων ήταν και θα είναι πάντοτε τα εκκολαπτήρια του φασισ΅ού. Αυτό επειδή ?παραγνωρίζουν και απορρίπτουν το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του διεθνούς χώρου, δηλαδή την ύπαρξη ετερογενών και ανο΅οιογενών εθνικών κρατικών συνόλων». (183) Μ? άλλα λόγια, ο διεθνισ΅ός σή΅ερα στρέφεται ενάντια στη διαφορετικότητα! Δεύτερον, αν και δεν είχα την ευκαιρία να αναφερθώ σ? αυτό το ζήτη΅α, ότι τίποτα δεν είναι χα΅ένο! Σε τελική ανάλυση η προστασία των συ΅φερόντων του έθνους ΅ας έγκειται στο πόσο δυνα΅ικά ε΅είς τα υπερασπιζό΅αστε και στο πόσο ικανοί εί΅αστε στο να δείχνου΅ε ΅ε τις πράξεις ΅ας στους άλλους το κόστος που θα έχουν τυχόν ηγε΅ονικές πρακτικές. Αν κάτι έ΅εινε αναπάντητο διαβάζοντας αυτό το βιβλίο είναι το γιατί τέτοιου τύπου λογικές ?διεθνιστικές ? έχουν την δυνατότητα να αναπτύσσονται ΅ε τέτοια έκταση. Μ? άλλα λόγια, επηρεασ΅ένος ίσως και από τις σπουδές ΅ου, θα έλεγα ότι λείπει ΅ια κοινωνιο-ψυχολογική ανάλυση του «διεθνιστή». Αλλά αυτό αποτελεί ζήτη΅α για περαιτέρω διάλογο και δεν αφαιρεί τίποτα από την ευχαρίστηση που έχεις διαβάζοντας ένα βιβλίο που πραγ΅ατικά σου «αναδια΅ορφώνει τα ερ΅ηνευτικά σχή΅ατα που έχεις στο ΅υαλό σου».

Κώστας Γεώρ΅ας, ?ρδην