BookStation

 Από τα πολύ σύντομα διηγήματα-μπονσάι (πρώιμα, αλλά και πρωτοποριακά, δείγματα του σύγχρονου flash fiction) έως τις πιο εκτενείς αφηγήσεις που εισχωρούν, ως προς την έκταση, τη φόρμα και το βάθος, στην κατηγορία της νουβέλας, ο παρών τόμος περιλαμβάνει μια πανοραμική εικόνα της διηγηματογραφίας του Αντόν Τσέχοφ, αυτού του μετρ της συμπύκνωσης, της οικονομίας και της ανθρώπινης τραγικωμωδίας. ?γνωστα, παραγνωρισμένα και λησμονημένα μικρά διαμάντια συνυπάρχουν με τα πιο δημοφιλή, αρχετυπικά του διηγήματα, και έργα της νιότης συνδυάζονται με εκείνα της ωριμότητας σε μια εξαιρετική αντιπροσωπευτική συλλογή. 

Φέτες ζωής, στιγμές και επεισόδια από την καθημερινότητα των ανθρώπων, από τις μικρές και μεγάλες κρίσεις τους, ηθικά διλήμματα, δισταγμοί και αποφάσεις που κρίνουν τα πάντα, κωμικές πτυχές, ακόμα και εν μέσω των πιο δραματικών εντάσεων, αστραπιαίες σπίθες και αδηφάγες φλόγες, όπως είναι οι ανθρώπινες ψυχές ? τα πάντα δυιλίζονται αριστοτεχνικά από την πένα του Τσέχοφ. Ο έγγαμος βίος, οι σχέσεις, η επαγγελματική ζωή και οι σκοτούρες της, η νιότη και το γήρας, ο έρωτας και η παρόρμηση, η ελπίδα και η αίσθηση του μάταιου, όλα μετατρέπονται κάτω από το μικροσκόπιο του γιατρού-συγγραφέα σε κορυφαίες σελίδες της παγκόσμιας γραμματολογίας. 

Η παρούσα έκδοση, εκτός από την εισαγωγή της μεταφράστριας Αλεξάνδρας Ιωαννίδου και συνοπτικό χρονολόγιο της ζωής του Τσέχοφ, εμπλουτίζεται με ένα δοκίμιο του μεγάλου Τόμας Μαν για τον κλασικό Ρώσο διηγηματογράφο και θεατρικό συγγραφέα.

ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΟΦ (1860-1904). Ρώσος διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας, σταδιοδρόμησε ως γιατρός παθολόγος, αλλά ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια δημοσίευε διηγήματα και κείμενα σε περιοδικά της εποχής του. Τα πιο γνωστά διηγήματά του τα έγραψε αφού επέστρεψε από τη νήσο-φυλακή Σαχαλίνη, το 1890, όπου πέρασε τρεις μήνες παίρνοντας συνεντεύξεις από καταδίκους για τους σκοπούς μιας απογραφής. Έζησε μια πενταετία στα περίχωρα της Μόσχας, αλλά εξαιτίας της υπερκόπωσης και της εύθραυστης υγείας του μετακόμισε στην Κριμαία. Από το 1900 και έπειτα, έζησε στη Γιάλτα, όπου γνώρισε τον Τολστόι και τον Γκόρκι. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αφιερώθηκε στη συγγραφή θεατρικών έργων που καθόρισαν τη δραματουργία του εικοστού αιώνα. Η επίδρασή του στις κατοπινές γενιές συγγραφέων υπήρξε καταλυτική. Κορυφαίοι Αμερικανοί διηγηματογράφοι, όπως ο Χέμινγουεϊ, ο Τσίβερ και ο Κάρβερ, συχνά τον μνημονεύουν ως πηγή έμπνευσης. Η απατηλή απλότητα της πρότασής του, η δύναμη του υπαινιγμού, ο πολυδιάστατος ρεαλισμός του, οι έντονοι χαρακτήρες του, η υπόγεια δραματική ένταση των ιστοριών του είναι τα στοιχεία που ανέδειξαν τον Τσέχοφ σε μετρ της αφηγηματικής τέχνης.